۲.۴ گیگاهرتز یا بلوتوث: کدام فناوری ارتباطی بی‌سیم بهتر است؟

برای اتصال لوازم جانبی به کامپیوتر و لپ‌تاپ، دو گزینه اصلی داریم: دانگل ۲.۴ گیگاهرتز یا بلوتوث. شاید برایتان سوال شده باشد که فرق این دو فناوری ارتباطی بی‌سیم چیست و چرا وقتی بلوتوث هست؛ باید از دانگل ۲.۴ گیگاهرتز استفاده کنیم؟

در این مقاله، می‌خواهیم یک مقایسه میان این دو فناوری داشته باشیم و مزایا و معایب هریک را بگوییم:

۲.۴ گیگاهرتز چه تفاوتی با بلوتوث دارد؟

برخی از دستگاه‌ها مانند ماوس و هدست با یک دانگل USB کوچک به کامپیوتر وصل می‌شوند. برخلاف بلوتوث، این اتصال و دانگل ۲.۴ گیگاهرتز مخصوص هر سازنده است و با سازنده دیگری متفاوت است. حتی برخی تولیدکنندگان مانند لاجیتک، چندین استاندارد ۲.۴ گیگاهرتز با سطوح مختلف سازگاری دارند.

غالبا فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز وای فای را در محصولات و تجهیزات جانبی گیمینگ مشاهده می‌کنیم تا راهی برای ارائه تجربه بهتر و پاسخ‌گویی سریع‌تر به لطف پهنای‌باند و بهینه‌سازی تاخیر بالاتر، فراهم شود.

دستگاه‌های بلوتوث از حداکثر نرخ نمونه‌برداری ۱۲۵ هرتز پشتیبانی می‌کند (مثلا یک ماوس، ۱۲۵ بار در ثانیه موقعیت خود را بررسی می‌کند) که منجر به تاخیر ۸ میلی ثانیه می‌شود.

اما بسیاری از دانگل‌های ۲.۴ گیگاهرتز از نرخ نمونه‌برداری ۱۰۰۰ هرتز پشتیبانی می‌کند. حتی در برخی مدل‌های جدید مانند Razer BlackWidow V4 Pro از نرخ ۴ هزار هرتز پشتیبانی می‌کنند.

اگرچه بلوتوث خودش روی طیف ۲.۴ گیگاهرتز کار می‌کند ولی چون برد کوتاه برای مصرف پایین‌تر انرژی دارد؛ در نتیجه پهنای‌باند کمتر و تاخیر بیشتری را در مقایسه با اتصالات ۲.۴ گیگاهرتز ایجاد می‌کند.

به زبان ساده‌تر می‌توان گفت:

۲.۴ گیگاهرتز سریع‌تر و با تاخیر کمتری نسبت به بلوتوث است ولی در سایر پارامترها مشابه یکدیگر هستند.

عیب بزرگ فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز

در حالی‌که دانگل ۲.۴ گیگاهرتز در بسیاری از جهات بر بلوتوث برتری دارد؛ ولی یک عیب بزرگ دارد: هر سازنده یک استاندارد اختصاصی دارد!

هر سازنده از فناوری ۲.۴ گیگاهرتز خود استفاده می‌کند و فقط با دستگاه‌های خودش کار می‌کند.

اگر شما یک ماوس لاجیتک، صفحه‌کلید ریزر و هدست SteelSeries دارید؛ پس به سه دانگل ۲.۴ گیگاهرتز جداگانه نیاز دارید که باید به لپ‌تاپ وصل شوند؛ که شاید اصلا این تعداد درگاه USB را هم نداشته باشید.

حتی اگر یک هاب USB هم داشته باشید که بتوانید تعداد زیادی دانگل ۲.۴ گیگاهرتز به آن وصل کنید؛ برخی اوقات ناسازگاری‌ها و مشکلات اتصال بین دانگل‌ها و دستگاه‌ها شما را اذیت می‌کند.

بلوتوث یک استاندارد جهانی ولی محدود

اکثر دستگاه‌های اطراف ما دارای قابلیت اتصال بلوتوث هستند و با یک دانگل بلوتوث ارزان قیمت، به کامپیوترها وصل می‌شوند.

یک دانگل بلوتوث را می‌توانید برای چندین دستگاه مانند صفحه‌کلید، هدفون و کنترلر ایکس باکس، استفاده کنید و برای همه آن‌ها، بی‌عیب و نقص کار می‌کند؛ به شرط اینکه به مشکل پهنای‌باند برنخورید و بشود هر سه دستگاه را با هم استفاده کرد.

بلوتوث کم مصرف است؛ رابط کاربری ساده و آشنایی دارد و می‌توانید بدون نگرانی درباره اتصال یا گم کردن دانگل‌ها، صفحه‌کلید، ماوس، هدست و … را به کامپیوتر، لپ‌تاپ، تلفن، تلویزیون و تبلت وصل کنید.

شما هفته‌های طولانی از یک بلوتوث استفاده می‌کنید؛ بدون اینکه نیازی به شارژ داشته باشد ولی دستگاه‌های ۲.۴ گیگاهرتز خیلی زود به زود نیاز به تعویض باتری و شارژ دارند.

پس، چرا با وجودی که فناوری بلوتوث برای اکثر مردم خوب است ولی یک گزینه ایده‌آل نیست؟

اولا، از تاخیر بالاتری رنج می‌برد که برای بازی‌های ویدئویی مناسب نیست.

دوم، برد بلوتوث نصف ۲.۴ گیگاهرتز است و اگر بخواهید با فاصله از کامپیوتر استفاده کنید؛ شاید به مشکل بربخورید.

بالاخره از کدام فناوری استفاده کنیم؟

اگر گیمر هستید؛ استفاده از بلوتوث را فراموش کنید.

اگر دستگاه شما از دانگل ۲.۴ گیگاهرتز پشتیبانی می‌کند؛ دلیلی وجود ندارد آن را کنار بگذارید و سراغ بلوتوث بروید. دانگل ۲.۴ گیگاهرتز از نظر سرعت، تاخیر، عملکرد و قابلیت اطمینان بهتر از بلوتوث است.

اما این‌طور نیست که بلوتوث اصلا کاربردی نباشد. در بحث عمر باتری قطعا دستگاه‌های بلوتوث مزیت و برتری دارند. پس، اگر در جایی نیاز به عمر باتری بیشتری دارید؛ بهتر است سراغ بلوتوث بروید.