در بازار روترها نیز همانند دیگر بازارها؛ جنس خوب و بد وجود دارد. در واقع؛ روتر خوب و بد وجود دارد. اینجا درباره کارایی و سرعت صحبت نمی‌کنیم بلکه داریم درباره ویژگی‌هایی صحبت می‌کنیم که اگر یک روتر نداشته باشد؛ اصلا نباید برایش پول بدهید. 

روتر بی‌سیم یک دستگاه پراهمیت در خانه یا محل کار شما است. علاوه بر اینکه وای‌فای و اینترنت را به اشتراک می‌گذارد؛ تمام دستگاه‌های دیگر بدان متصل می‌شوند و قلب شبکه شما است. یک روتر با مشکلات امنیتی می‌تواند تمام شبکه و دستگاه‌ها را به خطر بیندازد. یک روتر با استانداردهای ضعیف و قدیمی غیرقابل‌ به‌روزرسانی می‌تواند کسب‌وکار شما را مختل کند. بنابراین؛ باید در انتخاب و خرید روتر بی‌سیم خود بسیار دقت کنید و با صرف کمی وقت؛ مشخصات و ویژگی‌های آن را به طور کامل بخوانید. 

در ادامه به ۵ موردی اشاره می‌کنیم که اگر یک روتر بی‌سیم داشت؛ بهتر است قید خریدش را بزنید و برایش پول هزینه نکنید:

روتر با Draft 802.11n

در چند سال پیش و قبل از عرضه روترهای سری AC با استاندارد ۸۰۲.۱۱ac؛ روترهای سری N با استاندارد ۸۰۲.۱۱n محبوب بازار بودند و پیش از آن‌ها نیز برای یک دوره‌ای روترهای با نسخه پیش‌نویس یا Draft استاندارد ۸۰۲.۱۱n وارد بازار شدند. تصویب استاندارد ۸۰۲.۱۱n مقداری طول کشید و شرکت‌ها نتوانستند صبر کنند و محصولات خود را ارایه کردند. امروزه؛ واقعا دیگر روترهای با نسخه پیش‌نویس ۸۰۲.۱۱n کارایی و سرعت لازم را ندارند و از ویژگی‌ها و امکانات مورد نیاز برخوردار نیستند. 

بنابراین؛ دقت کنید که حتا اگر می‌خواهید یک روتر سری N خریداری کنید؛ روتر بی‌سیم مورد نظر شما از استاندارد ۸۰۲.۱۱n به طور کامل پشتیبانی کند. روترهای Draft 802.11n چیز میان دو استاندارد هستند و نه سری N محسوب شده و نه سری G هستند. کلا؛ روترهای سری N کامل به پایین را نخرید چون بسیار قدیمی محسوب می‌شوند. روتر سری G یا B نیز جزو این دسته از روترهای بی‌سیم هستند که بهتر است برایشان هزینه نکنید.

روترهای بدون استاندارد WPA

روترهای بی‌سیم رایج بازار حداقل از استانداردهای رمزنگاری اطلاعات WEP و WPA یا نسخه پیشرفته‌تر آن WPA2 پشتیبانی می‌کنند اما WEP بسیار شکننده و ضعیف است و ده‌ها نرم‌افزار و اپ رایگان روی وب برای پیدا کردن رمزعبور وای‌فای مبتنی بر WEP یافت می‌شود. اگر یک روتر با استاندارد WEP بخرید و بعد وای‌فای خودتان را راه بیندازید؛ شک نکنید طی چند روز هک شده و دیگران از اینترنت شما استفاده می‌کنند. 

بنابراین؛ حتما در هنگام خرید یک روتر دقت کنید از استانداردهای رمزنگاری WPA و WPA2 سود ببرد تا در هنگام تعریف رمزعبور بتوانید یکی از این استانداردها را انتخاب کنید و یک شبکه وای‌فای امن بسازید. می‌توانید روترهایی با فایروال یا فیلترسازی آدرس‌های اینترنتی و مک هم بخرید.

روترهای بدون درگاه WAN

خیلی ساده است. وقتی یک روتر یا اکسس‌پوینت درگاه WAN نداشته باشد؛ امکان اتصال یک مودم ADSL یا VDSL به آن وجود ندارد و در نتیجه نمی‌توانید اینترنت را روی وای‌فای به اشتراک بگذارید. توجه داشته باشید که درگاه WAN با درگاه LAN متفاوت است. معمولا روترها حداقل یک درگاه LAN دارند ولی برخی از مدل‌ها به‌خصوص در گذشته درگاه WAN نداشتند و در نتیجه فقط برای اتصال بی‌سیم چندین دستگاه به یکدیگر استفاده می‌شدند. 

این نوع روترها معمولا درگاه USB هم ندارند تا بشود از طریق یک مودم ۴G اینترنت را روی وای‌فای به اشتراک گذاشت. به طور کلی؛ روتر بی‌سیمی بخرید که حداقل از هر درگاهی یک عدد داشته باشد.

روترهای با سرعت ۱۵۰ مگابیت

از نظر من این روترها دیگر بسیار قدیمی و خارج از رده هستند. شاید در مواقعی و برای مصارف خاصی استفاده شوند ولی تراشه این روترها مربوط به چندین سال پیش است و از استانداردها و امکانات سال‌های اخیر پشتیبانی نمی‌کند و در نتیجه پول خرج کردن پای آن کار عقلانی نیست. 

در حال حاضر؛ روترهای با سرعت ۳۰۰ مگابیت و سری N300 با قیمت‌های بسیار مناسب ۵۰ الی ۷۰ هزار تومان در بازار وجود دارند؛ پس چرا باید به سراغ خرید یک روتر N150 با قیمت ۳۰ الی ۴۰ هزار تومان و حتا بیشتر برویم. وقتی به فروشگاه‌ها نگاه می‌کنم؛ با کمال تعجب مدل‌هایی از روترهای بسیار قدیمی که شاید ۷ الی ۸ سال پیش تولید شدند را هنوز می‌بینم و قیمت آن‌ها بیشتر تعجب‌‌برانگیز است. چون مثلا ۹۰ هزار تومان قیمت خوردند. با این مقدار پول می‌توان یک روتر دوبانده خوب خرید. پس؛ پیشنهاد من این است حداقل یک روتر N300 بخرید. 

روترهای تک آنتن

این روترها هم قدیمی هستند. وقتی در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که روترهایی با ۶ الی ۸ آنتن خارجی یا داخلی عرضه شده است؛ طبیعی است یک روتر با یک آنتن خارجی یا داخلی چقدر قدیمی و بی‌مصرف است. این روترها نه می‌توانند با سرعت‌های بالا کار کنند و نه از استانداردهای جدید پشتیبانی می‌کنند. فاقد MIMO هستند و سرعت و کارایی بسیار نازلی را به نمایش می‌گذارد. عملا خرید یک روتر N150 یا تک آنتن پول دور ریختن است؛ جز اینکه برایش برنامه و مصرف خاص داشته باشید. مثلا بخواهید یک فضای بسیار کوچک چند متری را زیر پوشش وای‌فای ببرید یا برای اتصال یک دشتگاهب ه شبکه استفاده کنید.

خوش‌بختانه امروزه بازار روتر در ایران بسیار متنوع و فعال است. به راحتی می‌توانید هر نوع مدل روتری مناسب نیاز و کار خود پیدا کنید و هزینه زیادی هم متحمل نشوید. بنابراین؛ وقتی می‌شود با هزینه‌ای ۵۰ هزار تومانی یا کمی بیشتر یک روتر خوب و به‌روز با سرعت ۳۰۰ مگابیت بر ثانیه روی فرکانس ۲.۴ گیگاهرتز خرید؛ چرا باید به سراغ خرید روترهای منسوخ شده قدیمی برویم؟