تفاوت خطوط فیبرنوری و PCM: چرا روی این خطوط اینترنت ADSL نمی‌دهند؟

شاید شما هم این تجربه را داشته باشید که وقتی با شرکت مخابرات یا یک شرکت سرویس‌دهنده اینترنت تماس گرفتید؛ جواب شنیدید که امکان ارائه سرویس اینترنت پرسرعت ثابت ADSL به شما میسر نیست؛ چون مرکز مخابراتی محله شما از خطوط کابل فیبرنوری یا PCM است.

ماجرای خطوط فیبرنوری و PCM چیست و با خطوط کابل مسی چه تفاوت‌هایی دارند؟ مزایا و معایب هریک از این خطوط چیست و چرا نمی‌توان روی یک خط فیبرنوری یا PCM اینترنت ADSL داد؟ پس تفاوت این خطوط با اینترنت فیبرنوری چیست؟

خطوط PCM چیست؟

PCM مخفف Pulse Code Modulation است. دستگاهی که می‌توانید ظرفیت یک خط تلفن را افزایش دهد و از یک خط تلفن بتواند ۸ الی ۱۶ خط تلفن دیگر یا شماره تلفن استخراج و به مشترکین تحویل داد.

مخابرات در سال‌های گذشته و با هدف کاهش هزینه‌ها و نصب تجهیزات کمتر ولی ارائه خطوط تلفن بیشتر به مجتمع‌های مسکونی، آپارتمان‌ها و خانه‌های چند طبقه و چند واحدی، اقدام به نصب و استفاده از دستگاه‌های PCM کرده است.

وقتی روی یک خط اصلی تلفن دستگاه PCM نصب می‌شود؛ نویز خط بالاتر رفته و کیفیت پایین می‌آید؛ بنابراین اصلا برای انتقال داده مناسب نیست و نمی‌تواند روی خطی که PCM دارد؛ سرویس اینترنت داد.

خطوط فیبرنوری چیست؟

مخابرات برای ارائه سرویس اینترنت پرسرعت به مشترکان، در برخی مناطق اقدام به کابل‌کشی فیبرنوری از مرکز مخابراتی تا کافوها کرده است. اما از کافوها تا منزل شما کابل‌های زوج سیم مسی انداخته شده است.

به همین دلیل، مخابرات نمی‌تواند به شما اینترنت فیبرنوری بدهد چون بخشی از ارتباط هنوز کابل مسی است و از سوی دیگر چون تعداد زیادی از مشترکین را روی این کابل‌های فیبر کشیده شده از مرکز مخابراتی تا کافوها می‌اندازد؛ باز هم کیفیت و سرعت اینترنت پایین می‌آید و عملا باز برای یک اینترنت پرسرعت ثابت مانند ADSL و VDSL مناسب نیست.

مخابرات می‌تواند دستگاه‌هایی روی این خطوط فیبرنوری نصب کند تا شرایط برای ارائه اینترنت پرسرعت فراهم شود. این دستگاه‌ها فقط در اختیار مخابرات و در مراکز مخابراتی قابل نصب هستند.

برای مدت طولانی، مخابرات از این کار سر باز می‌زد یا به زبان دیگر انحصار خطوط فیبر را در اختیار خودش داشت ولی در ماه‌های گذشته، این انحصار شکسته شده است و هم شاتل موفق شد مجوز ارائه اینترنت روی خطوط فیبرنوری مراکز مخابراتی را بگیرد و هم آسیاتک اعلام کرد می‌تواند در هر مرکز مخابراتی به کاربران پورت و اینترنت پرسرعت ADSL بدهد.

بنابراین، خطوط PCM و فیبر، محدودیت‌هایی بودند که اجازه نمی‌داد کاربران در برخی مناطق مخابراتی به اینترنت ADSL دست پیدا کنند و اکنون این محدودیت‌ها کم‌کم در حال از بین رفتن هستند.

از سوی دیگر، برای ارائه سرویس‌های اینترنت VDSL نیاز است هم خطوط فیبر میان مرکز مخابراتی تا کافوها کشیده شده باشد و هم در کافوها تجهیزات لازم نصب شود. دقیقا گلوگاه توسعه VDSL در ایران همین‌جا است و مخابرات به راحتی اجازه کابل‌کشی فیبر را نمی‌دهد یا تجهیز کافوها به کندی پیش می‌رود.

در مناطقی که هنوز مشکل خطوط PCM و فیبر وجود دارند و امکان دریافت اینترنت ADSL نیست؛ کاربران می‌توانند سراغ اینترنت بی‌سیم وای‌فای، اینترنت ۴G و TD-LTE بروند.